Geweldige afgelopen maanden!
04 Maart 2015 | Zuid-Afrika, Port Alfred
Lieve allemaal,
Hier dan mijn twee blog vanuit Zuid-Afrika. Ik vind het jammer dat ik nu pas weer echt iets van me laat horen, maar de tijd vliegt hier voorbij en er is altijd ontzettend veel te doen. Het besef is er op dit moment dat we nog maar 6 weken hebben te gaan. Dit is heel vreemd, omdat het eigenlijk ook nog voelt alsof je hier net bent en nog zoveel wilt bereiken en doen. We proberen op dit moment alles nog te doen wat we willen en natuurlijk van iedere dag volop te genieten.
In deze blog vertel ik zoveel mogelijk over de afgelopen maanden samengevat. Nog eventjes over het zomerkamp, de vakantie, stage en de aankomende ‘vakantie’.
Zo hebben we het zomerkamp gehad voor de kinderen uit de Townships. Het is alweer een hele lange tijd geleden, namelijk van 12 tot 15 december. Maar zit nog steeds fris in mijn geheugen. Wat was dit een succes! Wauw, als ik er aan terug denk word ik iedere keer weer ontzettend blij. Wat hebben de kinderen genoten van het lange weekend in Game reserve Mansfield. Waarbij sommige kinderen voor het eerst dieren zagen in het echt, zoals zebra’s , giraffes, waaronder Gambit, de tamme giraffe, die letterlijk voor het busje stond en springbokken. Waar alle kinderen even zorgeloos konden genieten en echt kind konden zijn. Waar sommigen met verdrietige gezichtjes aankwamen op vrijdag en de grote glimlachen vanaf vrijdagavond voor de rest van het weekend niet meer weg te denken waren. Zo’n ontzettend speciaal weekend voor hen om mee te maken, maar ook zeker voor ons, als crew, om te organiseren en mee te mogen maken. Nogmaals ontzettend bedankt voor de vele donaties! Onder aan de blog nog even het filmpje die we hebben gemaakt en die zeker een beeld weergeeft van het bijzondere weekend.
Na het zomerkamp kwam de vakantie al gelijk in zicht. 3 weken lang door Zuid-Afrika reizen. Het heeft ons veel moeite gekost om alle accommodaties te boeken, aangezien alles helemaal vol was, door het hoogseizoen hier. Maar na lang zwoegen was het dan toch eindelijk gelukt en konden we met ons koffertje en rugtas op reis.
We gingen drie weken lang de garden route volgen en daar een aantal tussen stoppen nemen. Zo zijn we begonnen in Port Elizabeth en zijn we wezen kijken in Stormsriver (Tsitsikamma), Knysna en Sedgefield, Oudtshoorn, Mosselbay, Stellenbosch, Kaapstad en Muizenberg en als laatste stop op de terugweg zijn we wezen verblijven in Jeffreys Bay. We overnachtten in allerlei hostels. Dit vond ik een hele belevenis aangezien je van te voren geen idee hebt waar je weer terecht gaat komen, soms op kamers slaapt met wildvreemden en je ontzettend veel mensen uit de hele wereld ontmoet.
We hebben geweldig veel ondernomen in deze vakantie. Zo zijn we wezen hiken in mooie gebieden, hebben we met zeehonden gezwommen in de zee, hebben we met witte haaien gedoken, hebben we met een struisvogel geknuffeld, hebben we een cheeta geaaid, veel wijn wezen proeven in het prachtige Stellenbosch, new years eve vieren in Kaapstad bij het Waterfront en vervolgens in Long Street, de tafelberg beklommen, Cape of Good Hope beklommen en natuurlijk niet te vergeten het SKYDIVEN, uit een vliegtuig springen. Alles wat we hebben ondernomen waren geweldige ervaringen. Maar naast geweldige ervaringen hebben we natuurlijk ook andere minder fijne dingen gezien en ervaren. De vele verschillende townships en naast alle mooie plekken die je ziet, de vreselijkste armoede waar je mee wordt geconfronteerd. Bokaap bijvoorbeeld, zoals het in ieder boekje beschreven werd als een toeristische trekpleister in Kaapstad, om zijn mooie gekleurde huisjes, waar oorspronkelijk slaven leefden, wat in werkelijkheid een super gevaarlijke gebied voor toeristen is. Het is een arm deel van Kaapstad, waar naast de gekleurde huisjes een township verborgen ligt. Gelukkig zijn de mensen hier ontzettend aardig en behulpzaam en is er iemand met ons meegelopen naar het station zodat we er zeker van waren dat er niets gebeuren zal.
Na de vakantie kwam ik terug op een zaterdag en zondag stond er gelijk weer iets geweldigs op mij te wachten. Namelijk het bezoek van mijn lieve familie. Hier kwamen mijn ouders, zussen en Dave gezellig op bezoek. Het was super om hen hier alles te laten zien en te laten beleven. De omgeving, Ukhanyiso (stage), de townships, de campus en Port Alfred. Ik merkte aan mezelf dat ik de hele tijd aan het praten was, aangezien ik alles wilde vertellen en laten zien. Het was super dat ze hier een weekje waren en dat ze zelf Zuid-Afrika ook hebben kunnen ontdekken!
Op mijn stage verloopt alles nog steeds geweldig. Ik heb het er zo ontzettend naar mijn zin en we bereiken veel. Twee weken geleden hebben we bijvoorbeeld nog een life skill gegeven, namelijk over normen en waarden en wat gepast gedrag is. We startten met de emotiebus om de kinderen los te krijgen, dit lukte. De rest van de life skill les deden we ook in een creatieve manier, namelijk via 10 verschillende rollenspellen, situaties van verschillend gedrag. Hier deden wij één manier wat het juiste gedrag was en één manier het onjuiste. De kinderen moesten kiezen welk gedrag de juiste was. Hier hebben ze enorm om gelachen om ons met z’n drieën, Frederika, Marrit en ik te zien acteren. Dit noemde de kinderen dan ook later de stendenshow.
Naast de vele life skill lessen die we hebben gegeven de afgelopen maanden zijn we gaan starten met het maken van profielen. Het is belangrijk voor een instelling om administratie te hebben van de kinderen en dit was helaas nog niet aanwezig bij Ukhanyiso. Dus zijn wij allereerst gaan starten met het maken van foto’s van de kinderen en daarbij de namen op te schrijven. Vervolgens zijn we gestart met gesprekken met de kinderen. Dit deden we om achtergrond informatie van de kinderen te verkrijgen. Bijvoorbeeld onderwerpen als: met hoeveel mensen ze samen in een huis leven, of de ouders werk hebben, wat de grootste droom is van de kinderen, wat ze het leukste thuis vinden en of er dingen zijn die ze thuis niet zo leuk vinden. We hebben vele verhalen gehoord en hebben veel informatie van de kinderen kunnen krijgen, aangezien ze heel open naar ons toe waren. Aan het eind van de gesprekken hadden we nog een aantal plaatjes met een gebeurtenis die in iedere familie zou kunnen voorkomen, zij mochten vertellen wat bij hun thuis plaats vond. Ik heb veel geleerd van het voeren van deze gesprekken, zowel mijn gesprekstechnieken, als het omgaan met de heftige verhalen die ik soms te horen kreeg. Het is vreemd om te horen dat de grootste droom van een kind kan zijn om zelf naar het dorp te gaan en daar eten te kan kopen om zijn/haar familie mee te voeden.
Toen alle gesprekken gedaan waren was de volgende stap aan de beurt. En dat was namelijk de home visits waar ik in mijn eerste blog ook over heb gesproken. We hebben een aantal kinderen uitgezocht tijdens een wekelijkse maandag morgen meeting waarvan wij als team; project leider, vrijwilligers en studenten, het meest nieuwsgierig waren naar de thuissituatie aan de hand van het zorgwekkende gesprek en wij op deze manier nog meer informatie konden vergaren. Mijn eerste home visit was afgelopen maandag, samen met de project leider en een vrijwilliger. Het is een bijzondere kans om zoiets mee te mogen maken en erg leerzaam voor mijzelf. Ik kijk uit om meer huisbezoeken te doen en ben ontzettend trots dat we ermee gestart zijn bij Ukhanyiso.
Naast dit alles zijn we ook nog bezig met het programma die Ukhanyiso volgt, namelijk de Engelse lessen. Dit past niet geheel bij onze opleiding, maar dit is een extra deel in onze stage. Ik vind het ontzettend leuk om de Engelse lessen met de kinderen te doorlopen. We werken met een speciale methode genaamd: Wordworks. Het is één op één begeleiding en stap één houdt in dat je samen met het kind over het boekje gaat praten. Je leest nog helemaal niks, maar spreekt over de plaatjes. Vervolgens ga je iedere zin in het boekje samen met het kind lezen, hierbij moeten wij ervoor zorgen dat het kind zich comfortabel blijft voelen dus wanneer het kind er niet uit komt, zeggen wij het woord zachtjes. Stap drie houdt in dat het kind een zin uit mag kiezen welke hij/zij wilt schrijven. Deze zin ga je met het kind ieder woord klappen, daarna ga je het klikken met je handen en als laatste ga je de woorden tellen. Dan schrijven wij voor ieder woord een streep in het schriftje en neem je voor de laatste keer de zin door. Dan mag het kind gaan schrijven. Wat heel belangrijk is gedurende de hele les en dus ook vooral tijdens het schrijven is het complimenteren. Als het kind klaar is met schrijven ga je de zin checken en leg je uit waarom het woord op die manier moet worden geschreven. Stap vier is een spel spelen met het kind waarbij het in een creatieve manier Engelse woorden leert, dit is een geweldig leuke stap en de kinderen hebben hier altijd veel plezier in. Aan het eind van de les plakken we op het gezichtje van het kind een ster sticker om het vertrouwen te geven en te belonen. Tijdens deze lessen kunnen wij het gedrag van het kind natuurlijk ook observeren om hier meer informatie uit te halen over hoe het met het kind gaat.
Twee weken geleden hebben we een andere hele leuke, belangrijke activiteit gehad bij Ukhanyiso. Namelijk de creatieve muur. Het gebouw was erg kaal en ongezellig. In de eerste weken hadden wij het er al met z’n drieën over gehad hoe we dit aan konden pakken. Toen kwam dit idee al naar voren, maar al gauw verhuisden we naar de andere locatie, namelijk de kerk locatie. Aangezien daar meer plek was voor de kinderen om te spelen en het einde van het schooljaar naderde, dus het meer gericht was op andere activiteiten dan de Engelse lessen en de huiswerkbegeleiding die de vrijwilligers geven. Een aantal weken terug verhuisden we weer terug naar de normale locatie dus en kwamen de kale muren ons weer tegemoet. Nu wilden we dan toch echt het idee uitvoeren. Wat waren de kinderen geconcentreerd toen ze hun eigen vakje mochten invullen op de muur, met de tekeningen die zij wilden verven. Nu komen ze iedere dag binnen en zien ze hun eigen getekende hokje, dit is goed voor de emotionele veiligheid van een kind binnen een gebouw.
En een ander groot event was over de streep wat we hebben georganiseerd voor Ukhanyiso, ook in het kader van het maken van de profielen. Was een bijzondere dag met z’n allen, eerst gezellig allemaal spellen doen om los te komen en vervolgens het echte over de streep te doen. Hierbij steunde iedereen elkaar goed door het teken in de lucht te laten zien van het hartje.
Ik heb helaas niet alles van de stage kunnen benoemen, want dan is het helemaal een onleesbare lange blog… Er staan nog heel wat activiteiten op de planning voor stage, belangrijke voorbeelden hiervan zijn een kamp voor de kinderen (weekendje), talentshow (waardoor we geld kunnen ophalen voor Ukhanyiso) en aankomende vrijdag eten koken (Samp; bonen met vlees) voor de mensen die leven en werken op de dump en dit uitdelen.
Nu staat er in deze korte 6 weken die we nog te gaan hebben ook nog een andere vakantie op het programma. Namelijk nog een weekje reizen van 13 maart tot en met 22 maart. In dit weekje gaan we vliegen naar Johannesburg, gaan we daar het apartheidsmuseum bezoeken en gaan we vanuit daar door naar de Blyde river canyon en Godswindow (deel van de Panorama route), dan Kruger, vervolgens Swaziland en als laatste de Drakensberge. Zoals jullie al lezen zijn dit heel wat dingen en plekken die we willen bezoeken in één week, dit betekent een strakke planning, maar hierdoor kunnen we gelukkig nog wel heel wat mooie hoogtepunten zien van dit geweldige land.
Ik denk dat ik er nu maar een einde aan moet breien, want deze blog is al veeel langer geworden dan gepland was. Ik hoop dat het desondanks nog leuk en interessant was om te lezen! Binnenkort zal ik op facebook nog een aantal foto’s toevoegen!
Hierbij de link van het zomerkamp. https://www.youtube.com/watch?v=0AB3JaYX6K0 Doet hij het niet dan is het te vinden via youtube door te zoeken naar: Summercamp Port Alfred 2014.
Heel veel liefs vanuit Zuid-Afrika.
Hier dan mijn twee blog vanuit Zuid-Afrika. Ik vind het jammer dat ik nu pas weer echt iets van me laat horen, maar de tijd vliegt hier voorbij en er is altijd ontzettend veel te doen. Het besef is er op dit moment dat we nog maar 6 weken hebben te gaan. Dit is heel vreemd, omdat het eigenlijk ook nog voelt alsof je hier net bent en nog zoveel wilt bereiken en doen. We proberen op dit moment alles nog te doen wat we willen en natuurlijk van iedere dag volop te genieten.
In deze blog vertel ik zoveel mogelijk over de afgelopen maanden samengevat. Nog eventjes over het zomerkamp, de vakantie, stage en de aankomende ‘vakantie’.
Zo hebben we het zomerkamp gehad voor de kinderen uit de Townships. Het is alweer een hele lange tijd geleden, namelijk van 12 tot 15 december. Maar zit nog steeds fris in mijn geheugen. Wat was dit een succes! Wauw, als ik er aan terug denk word ik iedere keer weer ontzettend blij. Wat hebben de kinderen genoten van het lange weekend in Game reserve Mansfield. Waarbij sommige kinderen voor het eerst dieren zagen in het echt, zoals zebra’s , giraffes, waaronder Gambit, de tamme giraffe, die letterlijk voor het busje stond en springbokken. Waar alle kinderen even zorgeloos konden genieten en echt kind konden zijn. Waar sommigen met verdrietige gezichtjes aankwamen op vrijdag en de grote glimlachen vanaf vrijdagavond voor de rest van het weekend niet meer weg te denken waren. Zo’n ontzettend speciaal weekend voor hen om mee te maken, maar ook zeker voor ons, als crew, om te organiseren en mee te mogen maken. Nogmaals ontzettend bedankt voor de vele donaties! Onder aan de blog nog even het filmpje die we hebben gemaakt en die zeker een beeld weergeeft van het bijzondere weekend.
Na het zomerkamp kwam de vakantie al gelijk in zicht. 3 weken lang door Zuid-Afrika reizen. Het heeft ons veel moeite gekost om alle accommodaties te boeken, aangezien alles helemaal vol was, door het hoogseizoen hier. Maar na lang zwoegen was het dan toch eindelijk gelukt en konden we met ons koffertje en rugtas op reis.
We gingen drie weken lang de garden route volgen en daar een aantal tussen stoppen nemen. Zo zijn we begonnen in Port Elizabeth en zijn we wezen kijken in Stormsriver (Tsitsikamma), Knysna en Sedgefield, Oudtshoorn, Mosselbay, Stellenbosch, Kaapstad en Muizenberg en als laatste stop op de terugweg zijn we wezen verblijven in Jeffreys Bay. We overnachtten in allerlei hostels. Dit vond ik een hele belevenis aangezien je van te voren geen idee hebt waar je weer terecht gaat komen, soms op kamers slaapt met wildvreemden en je ontzettend veel mensen uit de hele wereld ontmoet.
We hebben geweldig veel ondernomen in deze vakantie. Zo zijn we wezen hiken in mooie gebieden, hebben we met zeehonden gezwommen in de zee, hebben we met witte haaien gedoken, hebben we met een struisvogel geknuffeld, hebben we een cheeta geaaid, veel wijn wezen proeven in het prachtige Stellenbosch, new years eve vieren in Kaapstad bij het Waterfront en vervolgens in Long Street, de tafelberg beklommen, Cape of Good Hope beklommen en natuurlijk niet te vergeten het SKYDIVEN, uit een vliegtuig springen. Alles wat we hebben ondernomen waren geweldige ervaringen. Maar naast geweldige ervaringen hebben we natuurlijk ook andere minder fijne dingen gezien en ervaren. De vele verschillende townships en naast alle mooie plekken die je ziet, de vreselijkste armoede waar je mee wordt geconfronteerd. Bokaap bijvoorbeeld, zoals het in ieder boekje beschreven werd als een toeristische trekpleister in Kaapstad, om zijn mooie gekleurde huisjes, waar oorspronkelijk slaven leefden, wat in werkelijkheid een super gevaarlijke gebied voor toeristen is. Het is een arm deel van Kaapstad, waar naast de gekleurde huisjes een township verborgen ligt. Gelukkig zijn de mensen hier ontzettend aardig en behulpzaam en is er iemand met ons meegelopen naar het station zodat we er zeker van waren dat er niets gebeuren zal.
Na de vakantie kwam ik terug op een zaterdag en zondag stond er gelijk weer iets geweldigs op mij te wachten. Namelijk het bezoek van mijn lieve familie. Hier kwamen mijn ouders, zussen en Dave gezellig op bezoek. Het was super om hen hier alles te laten zien en te laten beleven. De omgeving, Ukhanyiso (stage), de townships, de campus en Port Alfred. Ik merkte aan mezelf dat ik de hele tijd aan het praten was, aangezien ik alles wilde vertellen en laten zien. Het was super dat ze hier een weekje waren en dat ze zelf Zuid-Afrika ook hebben kunnen ontdekken!
Op mijn stage verloopt alles nog steeds geweldig. Ik heb het er zo ontzettend naar mijn zin en we bereiken veel. Twee weken geleden hebben we bijvoorbeeld nog een life skill gegeven, namelijk over normen en waarden en wat gepast gedrag is. We startten met de emotiebus om de kinderen los te krijgen, dit lukte. De rest van de life skill les deden we ook in een creatieve manier, namelijk via 10 verschillende rollenspellen, situaties van verschillend gedrag. Hier deden wij één manier wat het juiste gedrag was en één manier het onjuiste. De kinderen moesten kiezen welk gedrag de juiste was. Hier hebben ze enorm om gelachen om ons met z’n drieën, Frederika, Marrit en ik te zien acteren. Dit noemde de kinderen dan ook later de stendenshow.
Naast de vele life skill lessen die we hebben gegeven de afgelopen maanden zijn we gaan starten met het maken van profielen. Het is belangrijk voor een instelling om administratie te hebben van de kinderen en dit was helaas nog niet aanwezig bij Ukhanyiso. Dus zijn wij allereerst gaan starten met het maken van foto’s van de kinderen en daarbij de namen op te schrijven. Vervolgens zijn we gestart met gesprekken met de kinderen. Dit deden we om achtergrond informatie van de kinderen te verkrijgen. Bijvoorbeeld onderwerpen als: met hoeveel mensen ze samen in een huis leven, of de ouders werk hebben, wat de grootste droom is van de kinderen, wat ze het leukste thuis vinden en of er dingen zijn die ze thuis niet zo leuk vinden. We hebben vele verhalen gehoord en hebben veel informatie van de kinderen kunnen krijgen, aangezien ze heel open naar ons toe waren. Aan het eind van de gesprekken hadden we nog een aantal plaatjes met een gebeurtenis die in iedere familie zou kunnen voorkomen, zij mochten vertellen wat bij hun thuis plaats vond. Ik heb veel geleerd van het voeren van deze gesprekken, zowel mijn gesprekstechnieken, als het omgaan met de heftige verhalen die ik soms te horen kreeg. Het is vreemd om te horen dat de grootste droom van een kind kan zijn om zelf naar het dorp te gaan en daar eten te kan kopen om zijn/haar familie mee te voeden.
Toen alle gesprekken gedaan waren was de volgende stap aan de beurt. En dat was namelijk de home visits waar ik in mijn eerste blog ook over heb gesproken. We hebben een aantal kinderen uitgezocht tijdens een wekelijkse maandag morgen meeting waarvan wij als team; project leider, vrijwilligers en studenten, het meest nieuwsgierig waren naar de thuissituatie aan de hand van het zorgwekkende gesprek en wij op deze manier nog meer informatie konden vergaren. Mijn eerste home visit was afgelopen maandag, samen met de project leider en een vrijwilliger. Het is een bijzondere kans om zoiets mee te mogen maken en erg leerzaam voor mijzelf. Ik kijk uit om meer huisbezoeken te doen en ben ontzettend trots dat we ermee gestart zijn bij Ukhanyiso.
Naast dit alles zijn we ook nog bezig met het programma die Ukhanyiso volgt, namelijk de Engelse lessen. Dit past niet geheel bij onze opleiding, maar dit is een extra deel in onze stage. Ik vind het ontzettend leuk om de Engelse lessen met de kinderen te doorlopen. We werken met een speciale methode genaamd: Wordworks. Het is één op één begeleiding en stap één houdt in dat je samen met het kind over het boekje gaat praten. Je leest nog helemaal niks, maar spreekt over de plaatjes. Vervolgens ga je iedere zin in het boekje samen met het kind lezen, hierbij moeten wij ervoor zorgen dat het kind zich comfortabel blijft voelen dus wanneer het kind er niet uit komt, zeggen wij het woord zachtjes. Stap drie houdt in dat het kind een zin uit mag kiezen welke hij/zij wilt schrijven. Deze zin ga je met het kind ieder woord klappen, daarna ga je het klikken met je handen en als laatste ga je de woorden tellen. Dan schrijven wij voor ieder woord een streep in het schriftje en neem je voor de laatste keer de zin door. Dan mag het kind gaan schrijven. Wat heel belangrijk is gedurende de hele les en dus ook vooral tijdens het schrijven is het complimenteren. Als het kind klaar is met schrijven ga je de zin checken en leg je uit waarom het woord op die manier moet worden geschreven. Stap vier is een spel spelen met het kind waarbij het in een creatieve manier Engelse woorden leert, dit is een geweldig leuke stap en de kinderen hebben hier altijd veel plezier in. Aan het eind van de les plakken we op het gezichtje van het kind een ster sticker om het vertrouwen te geven en te belonen. Tijdens deze lessen kunnen wij het gedrag van het kind natuurlijk ook observeren om hier meer informatie uit te halen over hoe het met het kind gaat.
Twee weken geleden hebben we een andere hele leuke, belangrijke activiteit gehad bij Ukhanyiso. Namelijk de creatieve muur. Het gebouw was erg kaal en ongezellig. In de eerste weken hadden wij het er al met z’n drieën over gehad hoe we dit aan konden pakken. Toen kwam dit idee al naar voren, maar al gauw verhuisden we naar de andere locatie, namelijk de kerk locatie. Aangezien daar meer plek was voor de kinderen om te spelen en het einde van het schooljaar naderde, dus het meer gericht was op andere activiteiten dan de Engelse lessen en de huiswerkbegeleiding die de vrijwilligers geven. Een aantal weken terug verhuisden we weer terug naar de normale locatie dus en kwamen de kale muren ons weer tegemoet. Nu wilden we dan toch echt het idee uitvoeren. Wat waren de kinderen geconcentreerd toen ze hun eigen vakje mochten invullen op de muur, met de tekeningen die zij wilden verven. Nu komen ze iedere dag binnen en zien ze hun eigen getekende hokje, dit is goed voor de emotionele veiligheid van een kind binnen een gebouw.
En een ander groot event was over de streep wat we hebben georganiseerd voor Ukhanyiso, ook in het kader van het maken van de profielen. Was een bijzondere dag met z’n allen, eerst gezellig allemaal spellen doen om los te komen en vervolgens het echte over de streep te doen. Hierbij steunde iedereen elkaar goed door het teken in de lucht te laten zien van het hartje.
Ik heb helaas niet alles van de stage kunnen benoemen, want dan is het helemaal een onleesbare lange blog… Er staan nog heel wat activiteiten op de planning voor stage, belangrijke voorbeelden hiervan zijn een kamp voor de kinderen (weekendje), talentshow (waardoor we geld kunnen ophalen voor Ukhanyiso) en aankomende vrijdag eten koken (Samp; bonen met vlees) voor de mensen die leven en werken op de dump en dit uitdelen.
Nu staat er in deze korte 6 weken die we nog te gaan hebben ook nog een andere vakantie op het programma. Namelijk nog een weekje reizen van 13 maart tot en met 22 maart. In dit weekje gaan we vliegen naar Johannesburg, gaan we daar het apartheidsmuseum bezoeken en gaan we vanuit daar door naar de Blyde river canyon en Godswindow (deel van de Panorama route), dan Kruger, vervolgens Swaziland en als laatste de Drakensberge. Zoals jullie al lezen zijn dit heel wat dingen en plekken die we willen bezoeken in één week, dit betekent een strakke planning, maar hierdoor kunnen we gelukkig nog wel heel wat mooie hoogtepunten zien van dit geweldige land.
Ik denk dat ik er nu maar een einde aan moet breien, want deze blog is al veeel langer geworden dan gepland was. Ik hoop dat het desondanks nog leuk en interessant was om te lezen! Binnenkort zal ik op facebook nog een aantal foto’s toevoegen!
Hierbij de link van het zomerkamp. https://www.youtube.com/watch?v=0AB3JaYX6K0 Doet hij het niet dan is het te vinden via youtube door te zoeken naar: Summercamp Port Alfred 2014.
Heel veel liefs vanuit Zuid-Afrika.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
